مرحوم آیت‌الله بهجت در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه برای اینکه شیرینی نماز را بچشیم و نماز برایمان شیرین شود، چه کار باید کرد؟ می‌فرمایند:
در فکر این باشد که نمازش با حضور قلب انجام داده بشود؛ ولو یک دقیقه. همین یک دقیقه می‌شود دو دقیقه، سه دقیقه، به شرط اینکه در طلبش (مُصر) باشد.
برای حضور قلب در نماز چه باید کرد؟
یک پنج دقیقه‌ای صرف می‌کند، بدون حضور قلب، زحمت می‌کشد بدونِ (حاصل)، مثل این است که یک تاجری مالی سرمایه‌ای دارد، کسب نمی‌کند، تجارت نمی‌کند، با اون مال، استفاده نمی‌کند، فقط همین زحمت حملش از این خانه به اون خانه، از اینجا به اونجا والا استفاده‌ای نمی‌کند، انسان عمر خودش را اگر برایش قیمت قائل است، باید در فکر این باشدکه برای چه این کارها (یعنی خواندن نماز) را می‌کند؟ برای اینکه حاضر بشود، یا برای اینکه پنج دقیقه‌ای اینجا افت و خیزی بکند.
همچنین از ایشان سوال شده : راه رسیدن به حضور قلب در نماز چیست؟
فرمودند: «دو کار در کنار هم:
۱- نماز گزار به وسوسه های شیطانی که غیر اختیاری پیش می آید، کاری نداشته باشد.
۲- هر وقت در نماز توجّه پیدا کرد، اختیاراً به غیر خدا توجّه نکند»
و در توضیح این مطلب فرمودند: «شیطان می خواهد اختیاراً انسان را متوجّه غیر خدا کند. وقتی دید که در حال اختیار، به غیر خدا توجّه نمی کند، او را رها می کند»
بدون دیدگاه